Критичка анализа на преувеличена изјава за Кирил и Методиј

Во еден прилично позитивистички пост на блогот Зорив наидов на следнава квалификација

...најголемите македонски просветители Кирил и Методиј, на кои почива целата современа писменост на овие пошироки балкански простори.

Сметам дека треба да внимаваме да не преувеличуваме, оти со тоа само си ја храниме нашата (етничка) суета, наспроти реалното значење и перцепциите за нас во светот.

Освен Македонците, Бугарите и дел од Србите, на овие балкански простори сите други не користат кирилица, туку или латиница (Словенци, Хрвати, Бошњаци, Црногорци, поголем дел од Србите, Албанци, Турци, Роми, Власи) или грчко писмо (Грци) - „азбуки“* кои немаат врска со Кирил и Методиј. Горната изјава не е точна.

Груб преглед на застапеноста на разни писма на Балканот,
направен според проценката на број на жители на земјите.

Дури и ако не се земаат предвид луѓето што живеат во балканскиот дел на Турција (само Истанбул има над 10 милиони жители, a наводно 10% од жителите на Турција живеат во европскиот дел), очевидно е дека за разлика од територијата на Република Македонија, корисниците на кирилица се малцинство на „просториве“. Дополнително, официјалниот став на две членки на ЕУ е дека Кирил и Методиј не се „македонски просветители“, што дополнително ја комплицира ситуацијата.

Немањето осет за реалноста ја намалува и нашата способност да ја подобриме.

* Самиот термин азбука означува употреба на кирилицата, а името доаѓа од имињата на првите букви „аз, буки“ (...„веди“ = јас букви гледам) . Аналогно доаѓа и терминот „алфабет“ (алфа, бета...) од имињата на буквите на феничански/хебрејски пренесени на грчки (алеф = бик, бет = шатор, гимел = камила). Употребата на зборот азбука за било кое друго писмо што не е кирилично е оксиморон, на пример „грчка азбука“ или „албанска азбука“ (која е латиница).