Кога жените не ги сметале за луѓе... (продолжение)

Во претходниот пост на темава, ги повикав читателите да придонесат со пронаоѓање на тоа како е решен преводот на тоа дело на Толкин кај нас. Арно ама, со оглед на тоа што на волкот му е дебел врато оти сам си коле овца, штом наидов на „Господарот на прстените, Д.3, Враќањето на кралот“ издаден од АЕА и Мисла во 2002 година, на 115 страница најдов како Офелија Ковиловска и Ромео Ширилов го превеле дотичниот дел („Битка на Пеленоровите полиња“):

Му одговори еден студен глас: „Не стој меѓу Назгулот и неговиот плен! Или тој ќе те убие и тебе кога ќе ти дојде редот. Ќе те однесе далеку, во куќите на тажењето, од другата страна на темнината, каде што ќе го изедат твоето месо, а твојот свенат ум ќе биде оставен гол пред Окото без клепки!"

Се слушна ѕвекот на меч што излегува од канијата. „Прави што сакаш, но јас ќе те спречам ако можам!"

„Ќе ме спречиш мене! Глупаку! Ниеден жив Човек не може да ме спречи мене!"

Тогаш Веселко ги чу најчудните од сите звуци во тој миг. Се чинеше дека Дернхелм се смее, а неговиот јасен глас беше како ѕвонење на челик. „Но јас не сум жив човек! Пред тебе стои жена. Јас сум Еовина, ќерката на Еомунд. Ти стоиш меѓу мене и мојот владетел и сродник. Бегај ако не си бесмртен! Зошто, сеедно дали си жив или дојден од гроб, ќе те уништам само ако го допреш!"

За жал, преведувачите тргнале по најбуквалниот пат, а решението не е ефективно. На македонски „јас не сум човек, јас сум жена“, звучи апсурдно. Според мене, подобро ќе било целата шема да ја заменат со „нема маж од мајка роден“ (со второто се одвратува вниманието од „маж“, малку се обопштува) или пак „нема јунак“, за да се добие контраст со изјавата на жената која го прокламира својот идентитет.