Црната патека има две коловозни ленти коишто овозможуваат пристојно одвивање на сообраќајот во двете насоки. Црвената патека е забележително потесна (вкупно 3 метри), доволна од прилика за три лица да се наредат едно до друго. Мафтањето со раце и слично го прави поризично возењето еден до друг, особено за почетниците кои често гравитираат кон средината. Голем број од рекреативците би биле воодушевени доколку „црвената“ се прошири, и им се овозможи без тензија да возат во двојки.Пристапот го отежнуваат и пешаците (наспроти цела „нивна“ патека на врвот од насипот) или застоените лица што не се тргаат на страна, туку кмичат на сред коловоз. Особено ризични се замуабетените постари луѓе и малите деца, кои непредвидливо реагираат на приближувања.
(кликни на сликата за поголема верзија)Според приказните „од дедовото луле“, германските окупаторски сили во Втората светска војна многу ги нервирал обичајот на нашево население да возат кој кај стигне, па научиле од своите возила постојано да извикуваат „Држи десно!“ за да ги доведат нашите рабаџии во ред.
Ваквиот вид комуникација често е неопходно дополнување на навиката да се почне со кочење на време, односно штом се забележи можност за ризична ситуација. Покрај со збор, вниманието на луѓето на патеката пред вас може да го привлечете и со „ракоплескање“ удирање на оклопот за рачните зглобови еден од друг.
Претходно: Брзини
No comments:
Post a Comment