Трагикомичноста на македонските преведувачи (1)

Задача на преведувачот е да го пренесе изворното значење на она што го преведува, а не со својата неопитност да ја засмејува и зачудува публиката, ниту да го зачинува впечатокот за делото што го пренесува со доза на одвратност.

Ова е особено важно за преводи кои се објавуваат јавно, и кои во најголем број случаи, спротивно на законот, не се лекторирани - па изобилуваат и со дилетантски печатни грешки. Особено на најмоќниот медиум во Македонија – телевизијата. Следат неколку примери, за поука и за сеир.

Скопската ТВ Алфа често емитува многу интересни документарци, но за жал слабиот квалитет на преводот ги прави скоро неупотребливи за оние кои не го познаваат англискиот јазик. Оние кои го познаваат се во исто така неповолна положба, оти дискрепанцата меѓу она што го слушаат и она што го читаат ептен упаѓа в очи и го одвлекува вниманието.

На пример, во титлот на „Големите романси“ може да се прочита за филмскиот могул „Сесел Бидермил“, наместо за Сесил Б. де Мил (Cecil B. DeMille), емисијата за Џејн Мејнсфилд и Мики Хагерти објаснува дека ги викале „задникот и бицепсите“, наместо бистата/градите и бицепсите (bust and the biceps), а во една емисија за аферата Вотергејт, студентот по право (law student) беше преведен како „лордот“.

Слично и со играната програма, како што беше забележано при претставувањето на веб-сајтот на серијата Фарскејп:

Главниот лик се вика Крајтон, исто како познатиот СФ-писател и режисер („Паркот Јура“, „Тринаесеттиот воин“, „Твистер“) и ТВ-продуцент („Ургентен центар“ на А1) Мајкл Крајтон. Пишувањето на името на англиски (Crichton) е фонетски нелогично и им задава маки на преведувачите-буквалисти.

При најавувањето, спикерот името го изговараше како Кричтон, а понекогаш како Крајтон.

За жал, ниту една друга македонска телевизија не е имун на трагикомични преведувачки „решенија“, особено оние базирани на принципот чуено-недочуено.

Продолжува...