Коинцидентно во ист ден прочитав два текста во кои прилично
технофобно се ИКТ посочуваат како непријатели на стриповите. Првиот од „Дневник“ (19.10.2006) за
Ване Трајков, стрип-ентузијаст од Велес:
Со носталгија Трајков зборува за времињата кога стрипот бил актуелен, а сега компјутерите го истиснале на маргините. За него е неразбирливо како денешните млади се откажале од задоволството да го почувствуваат мирисот на хартијата и бојата од стрипот, да го читаат пред спиење и да се бидат со него, и повторно да го препрочитаат, да се внесат во животот на јунаците, кои само во стриповите се непобедливи.
Нешто слично прво навести Сатанокио, во постот
„Стрип култура (прв дел)“:
Што е тоа што ги уби стриповите во Македонија? Модернизацијата, технологијата, компјутерите? Децата/младите имаат друга забава денес. Никој не чита стрипови. Секоја чест на исклучоци.
...ама потоа се повлече чекор наназад низ коментар на истиот пост:
Да не се разбереме погрешно, не ги кривам компјутерите. Само прашав/дадов заклучок.
Во истата дискусија, јас претходно истакнав дека:
Не се криви компјутерите - тие токму помагаат оние што сакаат да читаат стрипови да ги најдат, како тебе. Македонија немаше многу силна автохтона стрип-продукција. Повеќето изданија беа од другите делови на бивша Југославија. Кога се распадна СФРЈ, пазарот се фрагментираше, некои врски се прекинаа, а некои од тие издавачи згаснаа. Младите немаа соодветна понуда, затоа се преориентираа на други медиуми.
Како аргумент, ја препорачувам
збирката на веб-стрипови што ја препорачува еден од најважните современи стрип-автори, Скот мек Клауд. Приказните се далеку од еднодимензионалните црно-бели ликови и приказни по кои копнее Трајков во горенаведениот цитат. На пример, ѕирнете го
„Пирсинг“, стрип без зборови од Дејвид Гедис.
No comments:
Post a Comment